Τελικά εμείς τι θα φάμε;

Από τη μία σου λένε έτσι...από την άλλη αλλιώς ..τρέχουμε πάντα με τα εκάστοτε γεγονότα, θάβουμε το παρελθόν δεν θυμόμαστε το μέλλον και προσδοκούμε τις εποχές πριν το 1974, αγνοώντας την γεωπολιτικοοικονομική και στρατηγική εξέλιξη της Μεσογείου...καθόμαστε αναπαυτικά στο καναπέ μας και από πρώτο θέμα που ήταν πάντα το Κυπριακό, ξαφνικά βρίσκεται τέταρτο,τρίτο  ή στην καλύτερη περίπτωση δεύτερο αφού πρώτο θέμα φιγουράρει κάτι ουσιαστικά ασήμαντο στις ειδήσεις των οχτώ...περιμένουμε με αγωνία τα αθλητικά ή τα κους κους ή αν έβρεξε τζαί έκαμε καλοκαιρινή μπόρα τζαι καταστράφηκαν τα ροδάκινα στα χωρία της Πιτσιλλίας... οι αξιωματούχοι του κράτους νυν και αεί διασπαθίζονται περί φταιξιμάτων των κυβερνήσεων που υπηρετήσαν και υπηρετούν και εμείς απλά σερβιριζόμαστε από το μπουφέ των παχουλών δηλώσεων και υποσχέσεων...η αλήθεια είναι ότι πλέον δεν συγκρατώ γεγονότα που έγιναν πριν 20 χρόνια ή ακόμα προ δεκαετίας και σίγουρα σε πολλά θέματα διαφωνώ και με τη καυστικότητα του κ.Λάζαρου Μαύρου όπως και άλλων δημοσιογράφων που εξυπηρετούν πολιτικά συμφέροντα κομμάτων, αλλά το άρθρο περί ρεβιθιών και κιμά μου άρεσε... Διαβάστε το εδώ.