H ομόνοια χτίζει σπίτια, η διχόνοια τα γκρεμίζει

Δεν ξέρω ποιο είναι το χειρότερο, το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή για το Νέο Σχέδιο Διορισμών ή αυτά που διαβάζω τις τελευταίες μέρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Αυτό που γίνεται δεν μπορεί να περιγραφεί, αλληλοκατηγορίες εκτοξεύονται από και προς  όλα τα μέτωπα. Ειρωνικά σχόλια πάνε και έρχονται. Ο εκπαιδευτικός κόσμος της Κύπρου έχει χωριστεί σε στρατόπεδα, μόνιμους, συμβασιούχους, αντικαταστάτες, εκπαιδευτικοί που εργάζονται στα ολοήμερα, εκπαιδευτικοί μέσης, εκπαιδευτικοί δημοτικής, παρατάξεις , κινήσεις και πάμε…

Εκείνο που πρέπει να καταλάβουμε ότι αν δεν υπάρχει ηρεμία και ομόνοια ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς δεν μπορεί να γίνει κάτι.  Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι αυτό ήθελαν αυτοί που έφεραν τον εκπαιδευτικό κόσμο σε αυτή τη δύσκολη θέση. Οι τελευταίοι τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση βλέποντας όλα αυτά.  Πώς είναι δυνατόν να γίνει οποιαδήποτε αντίδραση όταν ο ίδιος ο κλάδος δεν είναι μονιασμένος; Καμιά αντίδραση με τις παρούσες συνθήκες και αυτό θέλουν.

Μόνο αν υπάρχει σύμπνοια μπορεί να γίνει κάτι για την Παιδεία τούτου του τόπου.